Βολαπιούκ
Η Βολαπιούκ ή Volapük (προφορά : volaˈpyk ) είναι μια τεχνητή γλώσσα, που δημιουργήθηκε το 1879–1880 από τον Γιόχαν Μάρτιν Σλάιερ (γερμ. Johann Martin Schleyer), έναν Ρωμαιοκαθολικό ιερέα στο Μεγάλο Δουκάτο της Βάδης στη Γερμανία.
Ο Σλάιερ ένιωσε ότι ο Θεός του είπε στον ύπνο του να δημιουργήσει μια διεθνή γλώσσα. Τα πρώτα συνέδρια της Βολαπιούκ έλαβαν μέρος το 1884 στο Φριντριχσχάφεν, το 1887 στο Μόναχο και το 1889 στο Παρίσι. Στα 2 πρώτα συνέδρια χρησιμοποίησαν τα Γερμανικά, ενώ στο τελευταίο συνέδριο χρησιμοποίησαν μόνον την Βολαπιούκ. Το 1889, υπολογίζονταν ότι υπήρχαν 283 όμιλοι, 25 περιοδικά για την και σχετικά με την Βολαπιούκ, και 316 βιβλία σε 25 γλώσσες. Σήμερα οι ομιλητές της Βολαπιούκ υπολογίζονται σε 20 με 30 παγκοσμίως. Η Βολαπιούκ σε μεγάλο βαθμό αντικαταστάθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα από απλότερες και πιο εύκολες στην εκμάθηση γλώσσες, όπως η Εσπεράντο, η Ίντο και η Ιντερλίνγκουα.
Ο Σλέϋερ υιοθέτησε το λεξιλόγιο κυρίως από την Αγγλική, με μικρότερα δάνεια από την Γερμανική και την Γαλλική. Μερικές λέξεις τροποποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για την μη εύκολη αναγνωρίσιμοτητά τους, παρόλο που πολλές άλλες παρέμειναν ευκόλως αναγνωρίσιμες για έναν ομιλητή των γλωσσών που αποτελούν πηγή για το λεξιλόγιο της Βολαπιούκ. Για παράδειγμα, οι λέξεις vol και pük προέρχοναι από τις Αγγλικές λέξεις world και speak. Αν και γλωσσολογικά ασήμαντες, και αδιάφορες σχετικά με την απλότητα και συνοχή του κανόνα του τονισμού, αυτές οι παραμορφώσεις των λέξεων λοιδορήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους δυσφημιστές της γλώσσας. Φάνηκε όμως ότι ήταν στην πρόθεση του Σλέϋερ, εντούτοις, να τροποποιήσει τις δανεικές λέξεις με τέτοιο τρόπο που θα ήταν δύσκολο να τις αναγνωρίσεις, χάνοντας έτσι τους δεσμούς τους με τις γλώσσες (και κατ΄επέκταση με τα έθνη) από τα οποία προήλθαν. Ας το συγκρίνουμε με την κοινή κριτική που ασκήθηκε ότι η Εσπεράντο και η Ιντερλίνγκουα είναι πολύ ευκολότερες στην εκμάθηση για τους Ευρωπαίους παρά για εκείνους που έχουν ως μητρικές γλώσσες μη-Ευρωπαϊκές.
Ο Σλάιερ ένιωσε ότι ο Θεός του είπε στον ύπνο του να δημιουργήσει μια διεθνή γλώσσα. Τα πρώτα συνέδρια της Βολαπιούκ έλαβαν μέρος το 1884 στο Φριντριχσχάφεν, το 1887 στο Μόναχο και το 1889 στο Παρίσι. Στα 2 πρώτα συνέδρια χρησιμοποίησαν τα Γερμανικά, ενώ στο τελευταίο συνέδριο χρησιμοποίησαν μόνον την Βολαπιούκ. Το 1889, υπολογίζονταν ότι υπήρχαν 283 όμιλοι, 25 περιοδικά για την και σχετικά με την Βολαπιούκ, και 316 βιβλία σε 25 γλώσσες. Σήμερα οι ομιλητές της Βολαπιούκ υπολογίζονται σε 20 με 30 παγκοσμίως. Η Βολαπιούκ σε μεγάλο βαθμό αντικαταστάθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα από απλότερες και πιο εύκολες στην εκμάθηση γλώσσες, όπως η Εσπεράντο, η Ίντο και η Ιντερλίνγκουα.
Ο Σλέϋερ υιοθέτησε το λεξιλόγιο κυρίως από την Αγγλική, με μικρότερα δάνεια από την Γερμανική και την Γαλλική. Μερικές λέξεις τροποποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό για την μη εύκολη αναγνωρίσιμοτητά τους, παρόλο που πολλές άλλες παρέμειναν ευκόλως αναγνωρίσιμες για έναν ομιλητή των γλωσσών που αποτελούν πηγή για το λεξιλόγιο της Βολαπιούκ. Για παράδειγμα, οι λέξεις vol και pük προέρχοναι από τις Αγγλικές λέξεις world και speak. Αν και γλωσσολογικά ασήμαντες, και αδιάφορες σχετικά με την απλότητα και συνοχή του κανόνα του τονισμού, αυτές οι παραμορφώσεις των λέξεων λοιδορήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους δυσφημιστές της γλώσσας. Φάνηκε όμως ότι ήταν στην πρόθεση του Σλέϋερ, εντούτοις, να τροποποιήσει τις δανεικές λέξεις με τέτοιο τρόπο που θα ήταν δύσκολο να τις αναγνωρίσεις, χάνοντας έτσι τους δεσμούς τους με τις γλώσσες (και κατ΄επέκταση με τα έθνη) από τα οποία προήλθαν. Ας το συγκρίνουμε με την κοινή κριτική που ασκήθηκε ότι η Εσπεράντο και η Ιντερλίνγκουα είναι πολύ ευκολότερες στην εκμάθηση για τους Ευρωπαίους παρά για εκείνους που έχουν ως μητρικές γλώσσες μη-Ευρωπαϊκές.