Χάρτης - Νίκσιτς (Opština Nikšić)

Το Νίκσιτς (σερβικά: Никшић) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Μαυροβουνίου, με συνολικό πληθυσμό 56.970 κατοίκους (το 2011). Η πόλη αποτελεί την πρωτεύουσα του ομώνυμου δήμου, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος σε έκταση στη χώρα. Είναι σημαντικό βιομηχανικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό κέντρο.

Οι Ρωμαίοι έχτισαν κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. ένα στρατόπεδο (Κάστρο Αντέρβα), το οποίο ήταν γνωστό μετά το 459 μ.Χ. ως οχυρό των Οστρογότθων Αναγάστουμ. Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τον 6ο και 7ο αιώνα. Το ρωμαϊκό όνομα μετατράπηκε στο σλαβικό Ονογόστ, όνομα που διατηρήθηκε καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Κατά τις αρχές του Μεσαίωνα, βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Πριγκιπάτου της Σερβίας της Δυναστείας των Βλαστιμίροβιτς. Το 1355 φαίνεται να υιοθετείται το όνομα Νίκσιτς για τον προσδιορισμό της πόλης. Με την Άλωση της Σερβικής Αυτοκρατορίας, το Νίκσιτς πέρασε στην κυριαρχία του Βασιλείου της Βοσνίας το 1373 και αργότερα βρέθηκε στον έλεγχο της Οικογένειας Κοσάτσα, η οποία ήλεγχε τα εδάφη της Ερζεγοβίνης από το 1448 μέχρι την πτώση στους Οθωμανούς το 1455.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατήρησε υπό τον έλεγχό της το Νίκσιτς για περισσότερα από τετρακόσια χρόνια, ως μέρος του Σαντζακιού της Ερζεγοβίνης. Κατά τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας, υπήρξε σημαντικό στρατιωτικό οχυρό. Απελευθερώθηκε από τον Στρατό του Μαυροβουνίου το 1877, με ενέργειες του Δούκα Μάσο Βρμπίτσα. Μετά την απελευθέρωση, το Νίκσιτς, άρχισε να μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο αστικό κέντρο. Το πρώτο πολεοδομικό σχέδιο υιοθετήθηκε το 1883, με εντολή του Βασιλιά Νικολάου. Η ανάπτυξη της πόλης βασίζεται στις κατευθυντήριες γραμμές του σχεδίου του 1883 έως και σήμερα. Ταυτόχρονα με την αστική ανάπτυξη, ακολούθησε πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη.

Παρά το γεγονός ότι η πόλη κατά τους Παγκόσμιους Πολέμους δεν καταστράφηκε στον ίδιο βαθμό όπως η Ποντγκόριτσα, η ανάπτυξη και η πρόοδος ανεστάλησαν. Τα μεταπολεμικά χρόνια, μετά το 1944, το Νίκσιτς απέκτησε δυναμική ανάπτυξη. Ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά δέκα φορές, και η περιοχή έγινε η καρδιά των βιομηχανικών κέντρων του Μαυροβουνίου. Το Νίκσις, ως πόλη της Γιουγκοσλαβίας, διέθετε βιομηχανίες χάλυβα και σιδήρου, ορυχεία βωξίτη, εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ζυθοποιείο και βιομηχανίες ξυλείας.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η πόλη υπέστη σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ενώ αποτελούσε πεδίο μαχών στους Πολέμους της Γιουγκοσλαβίας. Μερικές από τις βιομηχανίες ανέκαμψαν κατά τη δεκαετία του 2000 και ακόμα και σήμερα αποτελούν την κινητήρια δύναμη της οικονομίας της πόλης.