Warning: getimagesize(/Image/Map/MP149590.gif): failed to open stream: No such file or directory in
/home/mapnlee7/public_html/MAPNALL/geoname.php on line
861
Tanzania, volledige naam Verenigde Republiek Tanzania, is een onafhankelijk land in Oost-Afrika. Het land grenst aan Congo-Kinshasa, Rwanda en Burundi in het westen; Oeganda en Kenia in het noorden; en Mozambique, Malawi en Zambia in het zuiden. De hoofdstad is Dodoma, maar de grootste stad is Dar es Salaam. Binnen de republiek heeft Zanzibar een semiautonome status. De naam Tanzania is een samentrekking van de twee landen waaruit het voortgekomen is, Tanganyika en Zanzibar: Tan - Zan - ia.
Tanzania werd al circa 2 miljoen jaar geleden bewoond door mensachtige wezens. In de Olduvaikloof heeft Louis Leakey fossielen van menselijke voorouders gevonden. In de oudheid werden er contacten onderhouden met Egypte. Meer dan 2500 jaar geleden kwam de Urewe-cultuur zich vestigen langs het Victoriameer. De bewoners kenden ijzersmelttechnieken, produceerden een specifiek aardewerk en leefden van landbouw en wat veeteelt. In de 4e eeuw kwamen de Arabieren uit Oman handel drijven in Tanzania. Rond 700 ontstonden de eerste vestigingen op de eilanden voor de kust. Perzen uit Shiraz volgden rond 1200. Nadat de Portugezen de Kaap de Goede Hoop hadden omvaren in 1488, werd er in 1505 een Portugese expeditie van 23 schepen opgezet om de Oost-Afrikaanse handel over te nemen. Tussen de zestiende en negentiende eeuw bezaten de Portugezen een monopoliepositie wat betreft de handel met Tanzania, toch werden ze in 1828 door de Arabieren verslagen. Het eiland Zanzibar was vanaf 1840 de residentie van de Sultan van Oman en van hieruit werden er slavenraids op het vasteland uitgevoerd tot aan het Tanganyikameer, waarbij Bagamoyo als havenplaats diende. De slaven werden verkocht op de markt in Zanzibar, te werk gesteld op de kruidnagelplantages op Zanzibar of verscheept naar de Caraïben.
In 1884 sloten vertegenwoordigers van de Duitse Oost-Afrika Vereniging verdragen met de plaatselijke stamhoofden, waarna de Duitse Oost-Afrika Vereniging Tanganyika koloniseerde. In 1890 werd Tanganyika een Duitse kolonie. Een opstand tegen het Duitse gezag in 1907 (Maj-Maj opstand) werd door de Duitsers hardhandig onderdrukt. In 1914 raakte Tanganyika als Duitse kolonie betrokken bij de Eerste Wereldoorlog. Werden de meeste Duitse koloniën in Afrika en Azië reeds in 1914 en 1915 door de Entente veroverd, Tanganyika bleef tot het einde van de oorlog in Duitse handen. Gouverneur Albert Heinrich Schnee en de geniale Duitse kolonel (later: generaal) Paul von Lettow-Vorbeck wisten via guerrilla-methoden uit de handen van de aanvallende Britten, Belgen en later ook de Portugezen te blijven. Sterker nog, het numeriek kleine leger dat Von Lettow-Vorbeck commandeerde viel zelfs (met succes) de Britse stellingen in Kenia aan. Vanaf 1918 trokken de mannen onder Von Lettow door Mozambique. Op 6 januari 1918 vielen zijn legers zelfs enkele stellingen in Burundi aan waardoor de Portugezen moesten capituleren. Op 14 november 1918 capituleerde Von Lettow toen hij hoorde dat de strijd in Europa voorbij was.
Duits-Oost-Afrika ging nu over in Britse handen, behalve voor Ruanda-Urundi (nu Rwanda, Burundi) dat onder Belgisch mandaat kwam, maar Duitsers bleven in vrij grote aantallen in Tanganyika aanwezig (bijvoorbeeld als plantagehouders). In 1919 werd Tanganyika een Brits mandaatgebied en werd het links rijden ingevoerd. Na de Tweede Wereldoorlog groeide het nationaal bewustzijn onder de autochtone bevolking en werden er partijen en verenigingen opgericht. De voornaamste was de Tanganyika Afrikaanse Nationale Unie (TANU) die in 1954 werd opgericht door Julius Nyerere, een zoon van een stamhoofd. Bij de verkiezingen van 1958 werd de TANU de grootste partij. In mei 1961 verkreeg het land volledig zelfbestuur, en op 9 december 1961 werd Tanganyika een onafhankelijk land. Precies een jaar later werd het een republiek genaamd Republiek Tanganyika (als onderdeel van het Britse Gemenebest) met Julius Nyerere als president, 'chief minister' (dat wil zeggen premier) en voorzitter van de TANU.
Op 26 april 1964 verenigde de Republiek Tanganyika zich met de Volksrepubliek Zanzibar en Pemba en kwam de Verenigde Republiek Tanzania tot stand, waarbinnen Zanzibar een autonome status kreeg. President van het land werd Nyerere en vicepresident werd voorzitter sjeik Abeid Karume van de Volksrepubliek Zanzibar en Pemba.
In 1967 werd de Verklaring van Arusha aangenomen. Het plan voorzag in een ontwikkelingsplan, Afrikaans socialisme, traditioneel Afrikanisme en een eenpartijdemocratie. Voor de ruim 12 miljoen boeren werden Ujamaa-dorpen ingericht. In deze Ujamaa-dorpen waren scholen, ziekenhuizen, water- en voedselvoorzieningen en andere sociale voorzieningen. Vanwege de voortdurende economische terugval echter, werden de Ujamaa-dorpen slechts ten dele een succes. In zijn buitenlandbeleid volgde president Nyerere een strikt neutrale koers. Dit resulteerde in de aanwezigheid van zowel adviseurs uit Oost-Europese landen en China, als uit West-Europese landen en de VS. In 1977 fuseerde de Afro-Shirazi Partij van Zanzibar met Nyerere's TANU tot de Partij van de Revolutie (CCM). Als protest tegen de - in de ogen van Zanzibars president Aboud Jumbe - centrale politiek, trad Jumbe op 30 januari 1984 af en werd vervangen door de gematigde Ali Hasan Mwinyi.
In 1979 opereerden Oegandese troepen van dictator Idi Amin op Tanzaniaans grondgebied. Tanzania, dat al langer in onmin leefde met de dictatuur in het buurland, viel daarop - gesteund door Oegandese anti-Amin strijders - Oeganda binnen en verjoeg dictator Amin.
In 1985 trad Nyerere vrijwillig af. Zijn opvolger als president werd Ali Hasan Mwinyi. Dit alles benadrukte de redelijke stabiliteit van Tanzania: de christelijke Nyerere werd, zonder dat dit leidde tot noemenswaardige religieuze of etnische problemen, opgevolgd door de moslim Mwinyi. President Mwinyi paste het Afrika-socialisme van Nyerere wat aan aan de tijd en leende geld bij het IMF. In 1990 werd Mwinyi tot president herkozen. Mwinyi zette het, tijdens zijn eerste ambtsperiode als president, democratiseringsbeleid voort en in 1992 werd het meerpartijenstelsel ingevoerd. Na het aftreden van Mwinyi in 1995 werd Benjamin Mkapa president, die in 2005 werd opgevolgd door Jakaya Kikwete (beiden CCM).
In 1995 werd president Salmin Amour (CCM) van Zanzibar herkozen. Internationale waarnemers bespeurden echter corruptie en manipulatie van de verkiezingsuitslag. Een sterke, door Arabieren, gesteunde afscheidingsbeweging op het eiland, wordt door de Tanzaniaanse regering niet erkend. Bij de verkiezingen van 2000 werd de zoon van Zanzibars eerste president, Amani Karume, tot president en voorzitter van Zanzibar en Pemba gekozen.'''
