Kaart (cartografie) - Jinnah International Airport (Karachi Airport)

Jinnah International Airport (Urdu: جناح بین الاقوامی ہوائی اڈا; Sindhi: جناح بين الاقوامي هوائي اڏي) (IATA: KHI, ICAO: OPKC) is een luchthaven gelegen in Karachi, de grootste stad en commerciële hoofdstad van Pakistan en hoofdstad van de provincie Sindh. De luchthaven is vernoemd naar Mohammed Ali Jinnah, de stichter van Pakistan.

De luchthaven wordt beheerd door de Civil Aviation Authority (CAA) en dient als hub voor de nationale luchtvaartmaatschappij, Pakistan International Airlines (PIA), Airblue en andere particuliere luchtvaartmaatschappijen. De luchthaven is uitgerust met vliegtuigtechniek en revisiefaciliteiten, waaronder de Ispahani Hangar voor wide-body vliegtuigen.

Imperial Airways was een van de eerste luchtvaartmaatschappijen die in maart 1929 naar Karachi vloog.

J.R.D Tata, de vader van de burgerluchtvaart in Brits-Indië, maakte op 15 oktober 1932 de eerste reis van Juhu Aerodrome in Bombay (nu Mumbai) naar Jinnah International Airport, Karachi, via Ahmedabad, met post in een Puss Moth vliegtuig.

Eind jaren twintig en begin jaren dertig was er een grote, zwartgekleurde luchtschiploods op de locatie van Jinnah International Airport, gebouwd voor de Britse HMA R101, destijds het grootste vliegtuig ooit gebouwd. Er zijn in de wereld slechts drie hangars gebouwd om de Britse passagiersvloot voor passagiersschepen stallen. De R101 arriveerde echter nooit in Karachi (toen onderdeel van de Britse Raj) toen hij neerstortte en na 8 uur explodeerde tijdens zijn eerste vlucht boven Beauvais, Frankrijk, waarbij op zes na alle 54 passagiers en bemanningsleden omkwamen. Deze hangar was zo groot dat vliegtuigen hem vaak gebruikten als visuele marker bij het proberen van VFR-landingen op Karachi. In de loop der jaren werd de hangar bekend als het herkenningspunt van Karachi, totdat hij in de jaren zestig in opdracht van toenmalig president Ayub Khan werd afgebroken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Jinnah International Airport een belangrijke overslagbasis voor eenheden en uitrusting van de United States Army Air Forces die werden gebruikt door de Tiende Luchtmacht in Oost-India, Birma en de Veertiende Luchtmacht in China. Verschillende operationele bommenwerpers en gevechtseenheden vlogen Karachi binnen voor korte organisatorische perioden voorafgaand aan hun inzet. Air Technical Service Command had uitgebreide faciliteiten waar vliegtuigen werden ontvangen, geassembleerd en getest voordat ze naar hun gevechtseenheden op voorwaartse vliegvelden werden gevlogen. Het fungeerde ook als een groot onderhouds- en bevoorradingsdepot voor beide luchtmachten. Daarnaast vloog het Air Transport Command tal van vracht- en passagiersvluchten naar het Midden-Oosten en naar punten binnen Brits India en China. De luchthavenfaciliteiten werden in de jaren tachtig verder uitgebreid tot respectievelijk Terminal 2 en Terminal 3. De huidige infrastructuur van het Jinnah International Complex is het resultaat van een uitbreidingsprogramma dat in 1994 is uitgevoerd. Tegenwoordig verwerkt de nieuwe Jinnah Terminal zowel binnenlandse als internationale vluchten, terwijl Terminal 2 zich nu toelegt op hadj-operaties. Terminal 1(de oorspronkelijke luchthaven) is nu het hoofdkantoor van de burgerluchtvaartautoriteit van Pakistan en terminal 3 is bestemd voor commerciële kantoren. Jinnah was ooit een veel drukkere luchthaven. Tussen de jaren 60 en 80 was het een online station van verschillende luchtvaartmaatschappijen over de hele wereld, waaronder Qantas, Pan Am, Air India, BOAC, British Airways (nu actief via codeshare met Qatar Airways en rechtstreeks naar Islamabad), Interflug, TAROM, Alitalia (nu actief via codeshare met Etihad), JAT Serbian Airlines, Aeroflot, Lufthansa, Swissair, SAS, Air France, KLM (nu actief via codeshares met Etihad en Gulf Air), UTA, Philippine Airlines, Singapore Airlines, Garuda Indonesia, Japan Airlines, Libyan Arab Airlines, Nigeria Airways, EgyptAir, East African Airways, Kenya Airways (nu actief via codeshare met Etihad en Oman Air), Kuwait Airways (nu actief naar Lahore en Islamabad), Syrian Air, Royal Jordanian en MEA. Andere voormalige luchtvaartmaatschappijen waren Azerbaijan Airlines, Taban Airlines, Yemenia, Gulf Traveler, Kyrgyzstan Airlines, Tajik Air, Turkmenistan Airlines, Uzbekistan Airways (nu actief in Lahore), Air Kazakhstan, Ariana Afghan Airlines, Air Ceylon, Indian Airlines, Transportes Aéreos da Índia Portuguesa, Royal Nepal, Biman, GMG Airlines, United Airways, CAAC Airlines (nu bekend als Air China en dagelijks actief van / naar Karachi), Cathay Pacific (in vergevorderde gesprekken met CAA om de Karachi-service te hervatten), Malaysia Airlines, Braathens SAFE, Transporteert Aériens Intercontinentaux, Swiss International Air Lines, Eritrean Airlines, Ethiopian Airlines en ZAS Airlines. Door de opkomst van de luchthaven van Dubai op de wereldkaart, het toegenomen gebruik van vliegtuigen voor langere afstanden, de dure brandstofprijzen in Pakistan en het slechte politieke klimaat van Karachi in de jaren negentig, hebben verschillende luchtvaartmaatschappijen hun service naar de luchthaven stopgezet.