Φεροϊκή γλώσσα
Η φεροϊκή γλώσσα (φεροϊκά: føroyskt) είναι νησιωτική σκανδιναβική γλώσσα που μιλιέται ως μητρική γλώσσα από περίπου 75.000 - 80.000 ομιλητές, εκ των οποίων οι 49.000 διαμένουν στις Νήσους Φερόες, με τους υπόλοιπους 30.000 να διαμένουν κυρίως στη Δανία και την Ισλανδία.
Μαζί με την ισλανδική, τη νορβηγική και τις εξαφανισμένες Νορν και τη γροιλανδική Νόρα αποτελεί μία από τις πέντε γλώσσες που προήλθαν από την αρχαία δυτική σκανδιναβική γλώσσα, ενώ υπάρχουν ομοιότητες, όσον αφορά το σύστημα γραφής, με την ισλανδική.
Παρόλα αυτά, λόγω της σχετικής απομόνωσης των νήσων Φερόε, η Φεροϊκή γλώσσα έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με το έπος Færeyinga, ο Νορβηγός Γκρίμουρ Καμπάν ήταν ο πρώτος που έφτασε στις νήσους Φερόε, το 825.
Στην πραγματικότητα όμως οι Νήσοι κατοικούνταν από το 625 από Ιρλανδούς ιερείς, οι οποίοι έφυγαν κατά την διάρκεια των λεηλασιών των βίκινγκς.
Μαζί με την ισλανδική, τη νορβηγική και τις εξαφανισμένες Νορν και τη γροιλανδική Νόρα αποτελεί μία από τις πέντε γλώσσες που προήλθαν από την αρχαία δυτική σκανδιναβική γλώσσα, ενώ υπάρχουν ομοιότητες, όσον αφορά το σύστημα γραφής, με την ισλανδική.
Παρόλα αυτά, λόγω της σχετικής απομόνωσης των νήσων Φερόε, η Φεροϊκή γλώσσα έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με το έπος Færeyinga, ο Νορβηγός Γκρίμουρ Καμπάν ήταν ο πρώτος που έφτασε στις νήσους Φερόε, το 825.
Στην πραγματικότητα όμως οι Νήσοι κατοικούνταν από το 625 από Ιρλανδούς ιερείς, οι οποίοι έφυγαν κατά την διάρκεια των λεηλασιών των βίκινγκς.
Χώρα
-
Δανία
Συνορεύει από ξηράς μόνο με τη Γερμανία, ενώ από θαλάσσης γειτνιάζει με τη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Βόρεια Θάλασσα και τη Βαλτική. Απλώνεται πάνω στη χερσόνησο της Γιουτλάνδης και πάνω σε εκατοντάδες νησιά, άλλα μεγάλα όπως το Σγιέλαν (7.031 τ.χλμ.) και άλλα μικρά και ακατοίκητα. Η συνολική ακτογραμμή είναι αρκετά μεγάλη και φτάνει τα 7.314 χλμ.. Η Δανία είναι μία τελείως επίπεδη χώρα, καθώς το υψηλότερο σημείο της μόλις που ξεπερνάει τα 150 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. -
Νήσοι Φερόες
Η εθνική εορτή εορτάζεται στις 29 Ιουλίου στο Τόρσχαβν και ονομάζεται Ólavsøka (Όλαφσοκα, από το όνομα του Νορβηγού βασιλιά Όλαφ Β΄ ή Αγίου Όλαφ που πέθανε στις 29 Ιουλίου 1030 στο Στίκλεσταντ).