Σλαβομακεδονική γλώσσα
Η σλαβομακεδονική, που αποκαλείται από τους ομιλητές της και σχεδόν όλους τους γλωσσολόγους απλώς μακεδονική (σλαβομακεδονικά: македонски јазик, ), είναι ινδοευρωπαϊκή γλώσσα της ομάδας των νότιων σλαβικών γλωσσών. Είναι η επίσημη γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας. Αν και κατά την πλειονότητα των γλωσσολόγων θεωρείται διακριτή γλώσσα, υφίσταται επίσης η άποψη πως πρόκειται για διάλεκτο της βουλγαρικής. Η κατηγοριοποίησή της, όμως, αποτελεί περισσότερο πολιτικό παρά γλωσσολογικό ζήτημα, καθώς οι δύο γλώσσες, μαζί με τις σερβοκροατικές διαλέκτους, αποτελούν διαλεκτικό συνεχές.
Δεν έχει κάποια σχέση με την ελληνική αρχαία μακεδονική γλώσσα που χρησιμοποιείτο στην αρχαιότητα, πέρα του ότι ανήκουν και οι δύο στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια.
Από το 2019 και με την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, μετά από μία πολύχρονη διαμάχη η Ελληνική Δημοκρατία αναγνωρίζει ως επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας τη μακεδονική, με τις δύο χώρες να σημειώνουν ότι η γλώσσα ανήκει στην ομάδα των νότιων σλαβικών γλωσσών.
Η μακεδονική ανήκει στον βαλκανικό γλωσσικό δεσμό και τις νότιες σλαβικές γλώσσες, μαζί με τη βουλγαρική, τη σερβική, την κροατική, τη βοσνιακή, τη μαυροβουνιακή και τη σλοβενική. Πλησιέστερη σε αυτή θεωρείται η βουλγαρική με την οποία η μακεδονική είναι αμοιβαία κατανοητή.
Η μεγάλη πλειοψηφία των γλωσσολόγων, μεταξύ των οποίων οι Βίκτορ Φρίντμαν (Victor Friedman) και Όλγα Τόμιτς (Olga Mišeska Tomić) θεωρούν τη μακεδονική διακριτή γλώσσα, στενό συγγενή της βουλγαρικής, και τη σχέση της με την τελευταία παρόμοια, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτή μεταξύ των ολλανδικών και των γερμανικών. Σε δημοσίευσή της, η γλωσσολόγος της σλαβικής, Α. Ιωαννίδου, αναφέρει ότι στην Ελλάδα συνήθως εκφράζονται και από επίσημα πρόσωπα παράλογες απόψεις για το ζήτημα της ύπαρξης της μακεδονικής ως χωριστής γλώσσας λόγω της σχετικά πρόσφατης γλωσσικής κανονικοποίησης της (δεκαετία 1950), μεταξύ των οποίων ο διαδεδομένος μύθος ότι πρόκειται απλώς για μια διάλεκτο και όχι για πρότυπη γλώσσα, θέση που είχαν εκφράσει παλαιότερα Έλληνες γλωσσολόγοι, όπως ο Νικόλαος Ανδριώτης, και εξακολουθεί να αναπαράγεται κυρίως από πολιτικούς. Με ανάλογο τρόπο χαρακτηρίζουν και τη θέση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών πως η μακεδονική αποτελεί απλώς γραπτή κανονικοποίηση μιας τοπικής βουλγαρικής διαλέκτου.
Άλλοι διακεκριμένοι γλωσσολόγοι όπως οι Ότο Κρονστάινερ (Otto Kronsteiner), Βιτόρε Πιζάνι, Μάικλ Κλάιν (Michael Clyne), πιστεύουν ότι η μακεδονική αποτελεί διάλεκτο της βουλγαρικής η οποία αναδείχθηκε ως γλώσσα κυρίως για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες , με την εισαγωγή σερβικών στοιχείων και την κωδικοποίησή της μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα πλαίσια της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας. Άλλοι, όπως οι Πίτερ Τράτζιλ (Peter Trudgil), Ρίτσαρντ Χάντσον (Richard A. Hudson), Έρικ Χόμπσμπαουμ, διατείνονται πως γενικά το πρόβλημα της διάκρισης μεταξύ εθνικών γλωσσών και διαλέκτων δεν μπορεί να λυθεί με γλωσσολογικά κριτήρια. Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης έχει χαρακτηρίσει τη μακεδονική ως ψευδώνυμη γλώσσα.
Δεν έχει κάποια σχέση με την ελληνική αρχαία μακεδονική γλώσσα που χρησιμοποιείτο στην αρχαιότητα, πέρα του ότι ανήκουν και οι δύο στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια.
Από το 2019 και με την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, μετά από μία πολύχρονη διαμάχη η Ελληνική Δημοκρατία αναγνωρίζει ως επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας τη μακεδονική, με τις δύο χώρες να σημειώνουν ότι η γλώσσα ανήκει στην ομάδα των νότιων σλαβικών γλωσσών.
Η μακεδονική ανήκει στον βαλκανικό γλωσσικό δεσμό και τις νότιες σλαβικές γλώσσες, μαζί με τη βουλγαρική, τη σερβική, την κροατική, τη βοσνιακή, τη μαυροβουνιακή και τη σλοβενική. Πλησιέστερη σε αυτή θεωρείται η βουλγαρική με την οποία η μακεδονική είναι αμοιβαία κατανοητή.
Η μεγάλη πλειοψηφία των γλωσσολόγων, μεταξύ των οποίων οι Βίκτορ Φρίντμαν (Victor Friedman) και Όλγα Τόμιτς (Olga Mišeska Tomić) θεωρούν τη μακεδονική διακριτή γλώσσα, στενό συγγενή της βουλγαρικής, και τη σχέση της με την τελευταία παρόμοια, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτή μεταξύ των ολλανδικών και των γερμανικών. Σε δημοσίευσή της, η γλωσσολόγος της σλαβικής, Α. Ιωαννίδου, αναφέρει ότι στην Ελλάδα συνήθως εκφράζονται και από επίσημα πρόσωπα παράλογες απόψεις για το ζήτημα της ύπαρξης της μακεδονικής ως χωριστής γλώσσας λόγω της σχετικά πρόσφατης γλωσσικής κανονικοποίησης της (δεκαετία 1950), μεταξύ των οποίων ο διαδεδομένος μύθος ότι πρόκειται απλώς για μια διάλεκτο και όχι για πρότυπη γλώσσα, θέση που είχαν εκφράσει παλαιότερα Έλληνες γλωσσολόγοι, όπως ο Νικόλαος Ανδριώτης, και εξακολουθεί να αναπαράγεται κυρίως από πολιτικούς. Με ανάλογο τρόπο χαρακτηρίζουν και τη θέση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών πως η μακεδονική αποτελεί απλώς γραπτή κανονικοποίηση μιας τοπικής βουλγαρικής διαλέκτου.
Άλλοι διακεκριμένοι γλωσσολόγοι όπως οι Ότο Κρονστάινερ (Otto Kronsteiner), Βιτόρε Πιζάνι, Μάικλ Κλάιν (Michael Clyne), πιστεύουν ότι η μακεδονική αποτελεί διάλεκτο της βουλγαρικής η οποία αναδείχθηκε ως γλώσσα κυρίως για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες , με την εισαγωγή σερβικών στοιχείων και την κωδικοποίησή της μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα πλαίσια της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας. Άλλοι, όπως οι Πίτερ Τράτζιλ (Peter Trudgil), Ρίτσαρντ Χάντσον (Richard A. Hudson), Έρικ Χόμπσμπαουμ, διατείνονται πως γενικά το πρόβλημα της διάκρισης μεταξύ εθνικών γλωσσών και διαλέκτων δεν μπορεί να λυθεί με γλωσσολογικά κριτήρια. Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης έχει χαρακτηρίσει τη μακεδονική ως ψευδώνυμη γλώσσα.
Χώρα
-
Βόρεια Μακεδονία
Η Βόρεια Μακεδονία, επίσημα Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, είναι χώρα της νοτιοανατολικής Ευρώπης με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Πριν το 2019 ήταν μέλος του ΟΗΕ ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (για συντομία πΓΔΜ) ενώ αναγνωριζόταν κυρίως με το πρώην συνταγματικό της όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας ή απλώς στην καθομιλουμένη διεθνώς Μακεδονία. Είναι ένα από τα διάδοχα κράτη της Γιουγκοσλαβίας από την οποία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1991.
Βρίσκεται στα Κεντρικά Βαλκάνια και καταλαμβάνει συνολική έκταση 25.333 τετραγωνικών χιλιομέτρων (ξηρά: 24.858 τ.χλμ., ύδατα: 477 τ.χλμ.). Είναι περίκλειστη χώρα και συνορεύει με το Κόσοβο στα βορειοδυτικά, τη Σερβία στα βόρεια, τη Βουλγαρία στα ανατολικά, την Ελλάδα στα νότια και την Αλβανία στα δυτικά. Αποτελεί περίπου το βορειοδυτικό τρίτο της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας. Η γεωγραφία της χώρας καθορίζεται πρωτίστως από βουνά, κοιλάδες και ποτάμια. Στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη Σκόπια ζει περίπου το ένα τέταρτο των 2,06 εκατομμυρίων κατοίκων. Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Σλαβομακεδόνες, ένας νότιος Σλαβικός λαός. Οι Αλβανοί αποτελούν μια σημαντική πληθυσμιακή ομάδα, περίπου 25% του πληθυσμού της χώρας, ακολουθούμενοι από Τούρκους, Σέρβους, Ρομά και άλλες μικρότερες μειονότητες.