Δηνάριο Κουβέιτ

Το Κράτος του Κουβέιτ (αραβικά: دولة الكويت ,dawlat al-Kuwayt) είναι μια μικρή συνταγματική μοναρχία στην ακτή του Περσικού Κόλπου, που συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία στο νότο και το Ιράκ στο βορρά. Το όνομα είναι υποκοριστικό μιας αραβικής λέξης που σημαίνει «το φρούριο που χτίζεται κοντά στο ύδωρ». Έχει έκταση 17.820 τ.χλμ. και πληθυσμό 4.216.900 κατοίκων (129η στον κόσμο), σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πόλη του Κουβέιτ. Το Κουβέιτ έγινε ανεξάρτητο από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 19 Ιουνίου του 1961. Εθνική εορτή είναι στις 25 Φεβρουαρίου.

Το εμιράτο του Κουβέιτ βρισκόταν υπό βρετανική κηδεμονία ως το 1961. Στις 19 Ιουνίου του 1961 η Μεγάλη Βρετανία και το Κουβέιτ υπέγραψαν σύμφωνο «φιλίας και στενής συνεργασίας» με το οποίο τέθηκε τέρμα στο καθεστώς της βρετανικής κυριαρχίας που ίσχυε βάσει της συμφωνίας του 1899, διασφαλίστηκαν, όμως, τα βρετανικά συμφέροντα στην πλούσια, σε πετρέλαιο, μοναρχία του Κόλπου. Έξι ημέρες αργότερα ο πρωθυπουργός και ισχυρός άνδρας του Ιράκ, στρατηγός Κασέμ, σε επίσημη ανακοίνωσή του περιέγραψε το Κουβέιτ ως «αναπόσπαστο τμήμα του Ιράκ» με το επιχείρημα ότι επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας το κρατίδιο ανήκε διοικητικά στην επαρχία της Βασόρας και ότι με την ιδιότητα αυτή το είχε αναγνωρίσει και η Μεγάλη Βρετανία το 1899. Την επομένη, μνημόνιο στο οποίο υπογραμμιζόταν ότι «η διεκδίκηση του Κουβέιτ από το Ιράκ τεκμηριώνεται από την Ιστορία», διανεμήθηκε σε όλες τις διπλωματικές αντιπροσωπείες στη Βαγδάτη και στις 30 Ιουνίου του 1961 ο εμίρης του Κουβέιτ Αμπντουλάχ αλ Σαλέμ αλ Σαμπάχ, επικαλούμενος κινήσεις ιρακινών στρατευμάτων στην περιοχή της Βασόρας, ζήτησε τη βοήθεια της Μεγάλης Βρετανίας. Την 1η Ιουλίου έφτασαν στο Κουβέιτ 600 πεζοναύτες του αεροπλανοφόρου Bulwark και αερομεταφερόμενες δυνάμεις.